Ο
ορθολογισμός αδυνατεί να απαντήσει στα δυνατά αυτά ερωτήματα. Ο Θεός
κατά την ορθόδοξη διδασκαλία δεν είναι απομακρυσμένος από την ανθρώπινη
δυστυχία, ταλαιπωρία και αθλιότητα. Δεν είναι κλεισμένος και
απομονωμένος στον πύργο του με σφαλισμένα καλά τα πορτοπαράθυρά του. Δεν
είναι αίτιος του κακού. Δεν μένει κρυφός στις αιτήσεις των πιστών. Δεν
πάσχει ποτέ από κωφαλαλία. Δεν προκαλεί ο Θεός. Δεν κάνει τον δυνατό,
γιατί είναι Παντοδύναμος. Δεν δείχνει δύναμη ισχύος για να τρομάζει, να
τον θαυμάζουν και θέλοντας και μη αποστομωμένοι να τον ακολουθούν. Ο
Θεός σέβεται την ανθρώπινη ελευθερία, που ο ίδιος χάρισε στο πλάσμα του.
Δεν κατέβηκε από τον σταυρό. Συγχωρούσε τους σταυρωτές του. Ενώπιον του
Πιλάτου σιωπά, ενοχλητικά μεν, διδακτικά δε. Η σιωπή του Θεού έχει
λόγο, νόημα, σκοπό και αξία.. μας απομακρύνει από την επιπολαιότητα της
βιασύνης, μας διδάσκει την υπομονή, την καρτερία, την ταπείνωση, την
ελπίδα. Η σιωπή του Θεού φαίνεται παράλογη, ανόητη, προκλητική στους
ανυπόμονους, τους βιαστικούς, τους νομιζόμενους σπουδαίους. Θέλει δυνατά
πνευματικά κότσια η μαθητεία στη σημαντική και αξιοπρόσεκτη σιωπή του
θεού. Έτσι λέγουν οι σοφοί άγιοι που γνωρίζουν πολύ καλά.
Μ. ΜΩΥΣΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου