Ο Φίλιππος Σέρραρντ στη ρίζα των επιστημονικών επαναστάσεων (16ος - 19ος αι.), τποθετεί τη μαθηματικοποίηση. Η ιδιαίτερη ικανότητα στα μαθηματικά των Κέπλερ, Γαλιλαίου, Καρτέσιου, Νεύτωνα μεταμόρφωσε τον Θεό σε μεγάλο μαθηματικό του σύμπαντος που δημιουργεί μέσω ενός μαθηματικού συστήματος. Σαν να υπάρχει μια προϋπάρχουσα μαθηματική τάξη σε συμφωνία με την οποία ο Θεός συλλαμβάνει τον υπαρκτό κόσμο. Και σημαίνει ακόμα ότι οι μαθηματικές αρχές είναι ανώτερες και από τον Θεό, αν όχι και ανεξάρτητες. Οπότε το γεγονός ότι οι αποδείξεις των καθαρών μαθηματικών αντιστοιχούν στην αντικειμενική αλήθεια των πραγμάτων, αλλά και στις λογικές προτάσεις δημιουργίας του, που προϋπάρχουν στον νου του Θεού, καταλήγει στη διαπίστωση ότι «ο πραγματικός κόσμος είναι ένας κόσμος μαθηματικών μετρήσιμων κινήσεων στον χώρο και τον χρόνο. Το ζήτημα που θέτει είναι το ακόλουθο: ο εξοβελισμός της χριστιανικής θέσης «ότι η Ζωή και η Πραγματικότητα είναι απρόσιτες στις μαθηματικές κατηγορίες» εδραίωσε τις επιστημονικές θεωρίες, αφού «τοποθέτησαν τον αφηρημένο μαθηματικό νου στο επίκεντρο της ζωής και τον κατέστησαν μοναδικό κριτή της αλήθειας για τον άνθρωπο, τη φύση και οτιδήποτε άλλο» Επισημαίνει ότι ο δυϊσμός πνεύματος-ύλης υποβαθμίζει τη Φύση σε αντικείμενο ή σε πραγματικότητα απολύτως εξωτερική και ανεξάρτητη από τον Θεό και τον άνθρωπο, ή όπως λέει σε «άψυχη ύλη», που το μόνο νόημά της είναι να μαθηματικοποιείται ή να μηχανοποιείται. Συνακόλουθα αποϊεροποιείται ο φυσικός κόσμος, αλλά και το ανθρώπινο σώμα ή γενικότερα η ανθρώπινη ζωή.
απόσπασμα απ΄το βιβλίο του Ηλία Μάρκου ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου