Ευφυΐα και ταπείνωση στην εποχή μας

«Είναι παράξενο πράγμα αυτή η έξαψη πολλών γενετιστών μπροστά στην απλή προοπτική να αυξήσουν την ευφυΐα των ανθρώπων (δεν εκφράζουν καμία απολύτως επιθυμία να αυξήσουν την ταπεινοφροσύνη τους)! Η ανεπάρκεια ευφυΐας όμως δεν δημιούργησε ποτέ σοβαρά προβλήματα στον άνθρωπο. Στην πραγματικότητα πολλά από τα προβλήματα μας συνδέονται με την ευφυΐα που είναι χωρισμένη και απομονωμένη από τη σωστική χάρη της ταπεινοφροσύνης». Donald de Marco

Δεν κατηγορεί κανείς την ευφυΐα, γιατί θα ήταν ανόητος, αλλά όταν αυτή είναι συνυφασμένη με την υπεροψία δημιουργεί νοσηρές καταστάσεις. Ένας πραγματικά ευφυής που είναι και αληθινά ταπεινός είναι ό,τι καλύτερο. Η μεγάλη έλλειψη ταπείνωσης στην εποχή μας δημιουργεί προβλήματα. Η σημαντική αύξηση των πολλών ψυχικών ασθενειών στις ημέρες μας δεν είναι άμοιρη της μόλις παραπάνω ελλείψεως. Δυστυχώς, επιτυχώς ο 20ος αιώνας χαρακτηρίσθηκε ως ο αιώνας των ψυχιάτρων. Τόνοι ψυχοφαρμάκων καταναλώνονται ετησίως σε όπλο τον κόσμο. Επιτρέψτε μου μια μικρή παρέκβαση και μη θεωρηθεί, παρακαλώ, αφελής. Μιλάμε για ψυχίατρους που δεν πιστεύουν στην ύπαρξη της ψυχής ως πνοής Θεού. Θεραπεύεται η ψυχή με φάρμακα: Συμφωνώ ότι οι όροι είναι συμβατικοί, για να μπορούμε να συνεννοηθούμε. Η τρομερή αύξηση των ψυχασθενειών, μικρών ή μεγάλων, χρόνιων ή πρόσκαιρων, ταπεινά φρονούμε, έγκειται εν πολλοίς στην επισταμένη καλλιέργεια των παθών και ιδιαίτερα της υπερηφάνειας. Η υπερηφάνεια, ο εγωισμός, η έπαρση, η μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας, η αίσθηση ότι είναι το κέντρο του κόσμου θολώνει, σκοτεινιάζει, αρρωσταίνει τον άνθρωπο. Τον αγχώνει, τον στενοχωρεί, τον θλίβει, τον νευριάζει, τον οργίζει, τον απομονώνει. Τον κάνει ζηλόφθονο, μνησίκακο, καχύποπτο, φαντασιόπληκτο, και εκδικητικό, ανυπόμονο, υποκριτή. Δεν τον αφήνει να ησυχάσει, να γαληνέψει, να χαρεί και να ικανοποιηθεί.

Μ.Μωυσής