Η φλόγα παραμένει φλόγα

Ιδέες, αντιλήψεις, θέσεις και στάσεις ζωής, σε κάθε χρονική περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας, σε κάθε χρονική στιγμή του κοινωνικού γίγνεσθαι, ταρακουνιούνται, επαναπροσδιορίζονται και επανερμηνεύονται. Πάντα το κάτι άλλο, το διαφορετικό εμφανίζεται στο προσκήνιο της επιδίωξης και του οραματισμού, και προβάλλει ως απαίτηση, ως αφύπνιση, ως αλλαγή, ως νέα κατάκτηση, ως επανάσταση. Τέλματα, θέσφατα και μονόδρομες ευθείες προσήλωσης σε κοινωνικές παραδοχές και αποδοχές, ανατρέπονται, αμφισβητούνται, αποκαθηλώνονται .....στοχεύοντας πάντα στο άριστο, το ιδανικό. Παρατηρώντας όμως κανείς τα γεγονότα με τη ματιά του ιστορικού παρατηρητή, χωρίς εμβάθυνση και ανάλυση, διαπιστώνει μόλις ένα κύκλος ολοκληρωθεί, επανερχόμαστε στην ανάγκη μιας νέας αφετηρίας, μιας νέας προσδοκίας! Πάντα υπάρχει ως ζητούμενο το ιδανικό και πάντα η φλόγα της ουτοπίας για την τελειότητα θα παραμένει αναμμένη, όσο κι αν φυσούν άγριοι άνεμοι ρεαλισμού και ορθολογισμού και πεσιμιστικής άπνοιας. Όσο όμως αυτή η φλόγα παραμένει Φλόγα και δεν γίνεται πυρκαγιά θα τραγουδάμε τον ίδιο σκοπό «όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα τα ίδια μένουν»