Μπουμπούκι και δροσοσταλίδα

Σου στέλνω κομμάτι πνοής απ΄την πνοή μου με τον αγέρα.

Αυτήν θα την πάρεις σίγουρα.

Δε λαθεύει ποτέ ο αγέρας - ταχυδρόμος όταν  ο παραλήπτης είναι γνωστός.

Στέλνω, όμως, και μικρή δροσοσταλίδα ψυχής με πολύτιμο περιεχόμενο,

κρυμμένη στο βάθος αυτού του κόκκινου μπουμπουκοτριαντάφυλλου.

Μην την ψάξεις, και μη βιαστείς, να την αναζητήσεις, θα τα χάσεις και τα δύο

 (μπουμπούκι και δροσοσταλίδα).

Δεν κατακτιέται, ούτε αποκτιέται, παρά μόνο χαρίζεται.....

Απόθεσέ το, απαλά απέναντι απ΄το φως της ανατολής 

 και περίμενε τις ελπιδοφόρες μέρες με τις ζεστές κόκκινες ηλιαχτίδες του.

Θ΄ ανοίξει, σιγά - σιγά και απαλά,

θ΄ανθίσει και θα σου προσφερθεί η δροσοσταλίδα,  στο χέρι,

πιο διάφανη και κρυστάλλινη από ποτέ,

γιατί μέσα της κρύβει πολύτιμο κόκκο μαργαριταριού απ΄την αγάπη μου.....