«Προσευχή στο Χριστό»

Η γη έχει καταντήσει ένας άδης

Ένα χάος και πάνω σ΄αυτή ,οι άνθρωποι

Πιο μεθυσμένοι από άλλοτε, παρασύρονται

Σ΄ένα ξέφρενο, χωρίς τέρμα, στροβιλισμό.

Πάνω στη ρυπαρή αυτή γη, κάθε πίστη

Έχει πεθάνει. Και μια μόνο θρησκεία ζει

Ο πλούτος, που έχει σύμβολό του το χρυσάφι,

η βία που έχει σύμβολό της το ξίφος,

η σάρκα που έχει σύμβολό της την ηδονή.

Το ξέρεις αυτό Χριστέ μου. Και αργείς.

Αργείς νάρθεις. Εμείς οι έσχατοι, που Σε σκοτώσαμε

και που Σε σκοτώνουμε κάθε μέρα

Σε ικετεύουμε να ξανακατέβεις ακόμη μία φορά.

Μια μονάχα. Ποτέ το κήρυγμά Σου

Δεν ήταν τόσο αναγκαίο.

Ποτέ δεν είχες περιφρονηθεί και λησμονηθεί τόσο...

 Απόσπασμα
από την «Προσευχή στο Χριστό»
Του Τζιοβάνι Παπίνι